Διάβασα: "Το μυστήριο του κίτρινου δωματίου" του Gaston Leroux

   Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: Μετά από μια κοπιαστική ημέρα σημαντικών επιστημονικών πειραμάτων, η δεσποινίς Στάνγκερσον είχε μόλις αποσυρθεί στο δωμάτιο της.Ξαφνικά, άρχισαν να ακούγονται από μέσα ήχοι πάλης, αγωνιώδεις κραυγές, εκκλήσεις για βοήθεια και πυροβολισμοί. Όταν η κλειδωμένη της πόρτα υποχωρεί στα χτυπήματα του πατέρα της και ενός υπηρέτη, η Ματίλντ βρίσκεται πεσμένη στο πάτωμα, σοβαρά τραυματισμένη και γεμάτη αίματα. Κάνεις άλλος δεν βρίσκεται στο δωμάτιο. Δεν υπάρχει απολύτως καμιά άλλη έξοδος, και το μοναδικό παράθυρο του Κίτρινου Δωματίου είναι ασφαλισμένο από μέσα. Πώς είναι δυνατόν να απέδρασε από εκεί ο δράστης;

Διάβασα: τα "Δεκατρία μπαλώματα" της Πηνελόπης Κουρτζή

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Μικρή μου, να θυμάσαι πάντα∙ το μπάλωμα όταν γίνεται δεν ξεγίνεται. Κοίτα, όμως, σαν καινούργιο δείχνει. Το μπάλωμα είναι τέχνη».
 «Και τι ακριβώς σημαίνει μπάλωμα; Και γιατί να μην αγοράσεις καινούργιο; Αφού έχετε τόσους παράδες», απορούσε η Νόρα.

«Μπάλωμα είναι η επιδιόρθωση ενός πράγματος που χάλασε, αλλά δε θες να το αποχωριστείς ή δε γίνεται να το αποχωριστείς. Το μπάλωμα είναι τέχνη, μικρή μου. Είναι χάρισμα∙ να μπορείς να αλλάζεις κάτι που είναι πια παλιό ή ελαττωματικό και να το φτιάχνεις πάλι ώστε να σου αρέσει».

Οι Έλληνες συγγραφείς που θέλω να διαβάσω...

  Η ελληνική λογοτεχνία μας έχει χαρίσει ουκ ολίγες φορές στιγμές άπειρου κάλλους, συγκίνηση, έντονα συναισθήματα καθώς διαβάζουμε αλλά και στιγμές που θέλαμε να κλείσουμε ένα βιβλίο και να το πετάξουμε απ'το παράθυρο.

  Δεν είμαι από τους αναγνώστες που "σνομπάρουν" τα βιβλία Ελλήνων συγγραφέων, αντιθέτως. Την υποστηρίζω, μου αρέσει και νομίζω πως έχει να δώσει ακόμη πάρα πολλά στο μέλλον, εκτός από αυτά τα διαμαντάκια που ήδη μας έχει χαρίσει.

  Από μια μεγάλη γκάμα συγγραφέων, με πολλά βιβλία πολλών ειδών, θέλω να φτιάξω μια λίστα για τους συγγραφείς των οποίων τα έργα θέλω να διαβάσω και να τα γνωρίσω όλα.

Διάβασα: την "Καρδιά του βράχου" της Μαρίας Τζιρίτα

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:  Ο Μάξιμος γεννιέται σε ένα χωριό της ορεινής Κορινθίας. Η αδυναμία που του δείχνει ο πατέρας του προκαλεί τη ζήλια και τελικά το μίσος του μεγαλύτερου αδελφού του απέναντί του. Η ζωή θα τα φέρει έτσι, που τα δύο αδέλφια, μεγαλώνοντας, θα χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Ο Μάξιμος θα διαμορφώσει έναν τίμιο και ακέραιο χαρακτήρα, στηρίζοντας του γονείς του στο χωριό, αλλά η ζωή θα του δείξει το σκληρό της πρόσωπο και σύντομα οι απώλειες που θα βιώσει θα τον μεταμορφώσουν σε σκληρό βράχο.
  Οταν μερικά χρόνια αργότερα γνωρίζει τη Σαββίνα, η καρδιά του θα ζωντανέψει και πάλι.

Διάβασα: το "Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" του Ν. Καζαντζάκη

    Χωρίς εγώ να πω τίποτα, και μόνο ακούγοντας αυτό το όνομα, ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα νιώθει ένα αίσθημα πατριωτικό. Ο Νίκος Καζαντζάκης, ο κορυφαίος Έλληνας λογοτέχνης του 20ου αιώνα συμπυκνώνει στο όνομα του τόσα ελληνικά πράγματα όσο κανείς.

Διάβασα: τον Ξένο του Aλμπέρ Καμύ

  Κάποτε μου είχαν πει πως πρέπει να διαβάσω κλασική λογοτεχνία, αν θέλω να έχω μια ορθολογική άποψη για την λογοτεχνία, τα βιβλία, τους συγγραφείς. Ο Ξένος είναι από 'κείνα τα βιβλία που μου έδωσε πλήρως να καταλάβω τι εννοούσαν.

Το κείμενο της Δευτέρας (και κάθε Δευτέρας...) *post-it

                         

                            Σήμερα είναι Δευτέρα. Και αυτό το κείμενο θα σου φτιάξει τη μέρα.