Διάβασα: τα "Δεκατρία μπαλώματα" της Πηνελόπης Κουρτζή

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Μικρή μου, να θυμάσαι πάντα∙ το μπάλωμα όταν γίνεται δεν ξεγίνεται. Κοίτα, όμως, σαν καινούργιο δείχνει. Το μπάλωμα είναι τέχνη».
 «Και τι ακριβώς σημαίνει μπάλωμα; Και γιατί να μην αγοράσεις καινούργιο; Αφού έχετε τόσους παράδες», απορούσε η Νόρα.

«Μπάλωμα είναι η επιδιόρθωση ενός πράγματος που χάλασε, αλλά δε θες να το αποχωριστείς ή δε γίνεται να το αποχωριστείς. Το μπάλωμα είναι τέχνη, μικρή μου. Είναι χάρισμα∙ να μπορείς να αλλάζεις κάτι που είναι πια παλιό ή ελαττωματικό και να το φτιάχνεις πάλι ώστε να σου αρέσει».
     Η Νόρα, βαφτισμένη Ελεονώρα, νόθα κόρη του Μιχαήλου Χιωτέλλη, μαθαίνει την τέχνη του μπαλώματος στο σπίτι του πατέρα της, στη Μυτιλήνη, γύρω στα μέσα του 1800. Η ίδια, όμως, δεν μπαλώνει τα ρούχα της∙ μπαλώνει τα θλιβερά της ζωής της, ξεκινώντας από το όνομά της. Μόνο, όμως, το όνομα, γιατί ως νόθα επίθετο δεν έχει. Το ταλέντο της αυτό τη βοηθάει να επιζήσει από τα δεινά που πλήττουν το νησί και φέρουν τα πάνω κάτω στη ζωή της, να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους που την πληγώνουν, με πρώτο τον αδελφό της, να δοθεί στον έρωτα χωρίς να υπολογίσει τους ηθικούς κανόνες και τελικά να αποκτήσει αυτό που πάντα επιθυμούσε: μια ταυτότητα. Κάθε μπάλωμα, όμως, έχει ένα αντίτιμο. Και η Νόρα τα πληρώνει όλα∙ και τα δεκατρία μπαλώματα. Γιατί τόσα χρειάστηκε να κάνει.

    Δεκατρία μπαλώματα. Μια ζωή που βασίζεται σε επιδιορθώσεις. Μια γυναίκα που δεν διαφέρει τόσο από τις σύγχρονες. Διατηρεί όμως την διαχρονική της εμφάνιση μέσα από την ιστορία της. Μιας ιστορίας που καθηλώνει.


   Διάβασα το βιβλίο μέσα σε 3 μέρες. Ήταν από αυτά που ήθελα, πολύ πριν το αποκτήσω. Η συγγραφέας δένει όλα τα υλικά μαζί σε ένα γλυκό που δύσκολα ξεχνά κάποιος την μοναδική του "γεύση". Το βιβλίο αυτό έχει τα στοιχεία εκείνα που δεν μπορώ να αντισταθώ: η ιστορία του διαδραματίζεται σε νησί, βρισκόμαστε στον 19ο αιώνα, η γυναικεία παρουσία είναι διάχυτη σε όλο το βιβλίο και η συνείδηση της ηρωίδας επαναστατεί. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το υπέροχο εξώφυλλο του ανέβασαν τα Δεκατρία μπαλώματα στην εκτίμηση μου και μ'έκαναν να μη το αφήσω από τα χέρια μου.
   Η Νόρα, μια γυναίκα με δυναμικό χαρακτήρα μαθαίνει από πολύ μικρή πως η ζωή δεν είναι εύκολη. Στην ίδια, δείχνει μόνο το σκληρό της πρόσωπο μέσα από καταστάσεις που θα λύγιζαν και τον πιο δυνατό άντρα. Μαθαίνει να μπαλώνει και τα μπαλώματα την ακολουθούν σε όλη την πορεία της. Πού θα την οδηγήσουν αυτά τα μπαλώματα; Ποιους δρόμους θα της ανοίξουν; Τι θα μείνει στο τέλος;
   Η ιστορία αποτελεί μια καθημερινή ιστορία σε ένα νησί που πλήττεται. Οι δύσκολες καταστάσεις που περιγράφονται και κάνουν τους ανθρώπους να υποφέρουν δεν μπορούν να πλήξουν τους πιο δυνατούς. Ο κόσμος εκείνος, ντυμένος με την αίγλη και την πολυτέλεια, αρνείται πεισματικά να κλείσει στους κύκλους του πρόσωπα αμφιβόλου ταυτότητας. Εκείνα όμως είναι αποφασισμένα να διεκδικήσουν ό,τι τους αξίζει. Ποιος θα νικήσει στο τέλος;

    Τα Δεκατρία μπαλώματα σε κάνουν να σκεφτείς πολλά. Εκτός απ'το καλό, πάντα υπάρχει και το κακό και το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο. Από ρόδο βγαίνει αγκάθι, λέγαν οι παλιοί, κι από αγκάθι ρόδο. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο σκέφτηκα πολλές φορές αυτή τη ρήση και είδα πόσο αληθινό μπορεί να αποδειχθεί κάτι τέτοιο. Επίσης, η κ. Κουρτζή, θίγοντας ένα ευαίσθητο κεφάλαιο, εκείνο των νοθων παιδιών, δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να νιώσει λίγα από τα αισθήματα όσων έχουν βρεθεί σε αυτή την θέση, ψάχνοντας την ταυτότητα τους. Είναι επιτακτική ανάγκη για όλους τους ανθρώπους να νιώθουν πως ανήκουν κάπου, όμως η συγγραφέας υπερθεματίζει σε αυτό το βιβλίο κάτι εξίσου σημαντικό: να ανήκεις κάπου, να το διεκδικείς μα ταυτόχρονα να παραμένεις ο εαυτός σου. Αυτό είναι το κλειδί και ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μάθημα που νομίζω ότι δίνει αυτό το βιβλίο...
   Διαβάστε το, είναι ιδανικό για καλοκαίρι, και πείτε μου τη γνώμη σας. Θέλω πολύ να συνομιλήσουμε και να ανταλλάξουμε απόψεις.  Καλή ανάγνωση ! !