Κάπου μέσα στον Απρίλιο, θέλοντας να μην κουράσω το μυαλό μου με δύσκολα βιβλία, αποφάσισα να διαβάσω το βιβλίο της Κατερίνας. Μιας Κατερίνας που θα μπορούσε να είναι γειτόνισσά μας, μια περαστική κάτω απ'το σπίτι μας, μία συνάδελφος ή ίδια μας η μητέρα.Αυτό σκέφτηκα διαβάζοντας το οπισθόφυλλο. Μια τέτοια προσωπικότητα φαινόταν να αναλύει ο συγγραφέας σ'αυτό το βιβλίο.
Πώς συμπεριφέρεται ένας άνθρωπος που παλεύει με την ίδια του την ψυχή; Πώς αντιδρά απέναντι στο νόσημά του; Έχει επίγνωση των όσων κάνει; Πώς τον αντιμετωπίζουν οι γύρω του; Αγαπάει κάποιον άλλον πέρα από τον ίδιο του τον εαυτό;
Αυτά είναι τα ερωτήματα που επιχειρεί να απαντήσει ο Κορτώ σ'αυτό το βιβλίο.Ζώντας ο ίδιος με μια μητέρα ψυχικά ασθενή, ξέρει από πρώτο χέρι πώς λειτουργεί μια οικογένεια που ο πιο κυρίαρχος άνθρωπος, εκείνος που πρέπει να κινεί τα πάντα, η μάνα είναι φορές που δεν μπορεί να κινήσει ούτε τον ίδιο της τον εαυτό. Και το μεταδίδει με τον πιο συνταρακτικό τρόπο!
Μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο, η βιογραφία της μητέρας του Αύγουστου ξεδιπλώνεται από το τέλος προς την αρχή. Ξεκινά απ'το θάνατο της και περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της όχι σαν απλός παρατηρητής αλλά εκ των έσω. Οικογένεια, γάμοι, παιδιά, συγγενείς, σχέσεις, νοσηρές πραγματικότητες της ίδιας της της ύπαρξης προσεγγίζονται από ένα παιδί που κουβαλά τα γεγονότα που σημάδεψαν την οικογένεια του και τον διαμόρφωσαν ως άνθρωπο. Ένα παιδί που προσπαθεί να καταλάβει τη γυναίκα που το γέννησε, να περπατήσει με τα παπούτσια της, να μιλήσει με τη φωνή της.
Το βιβλίο της Κατερίνας δεν είναι κουραστικό, δεν είναι επαναλαμβανόμενο, δεν είναι νωχελικό, απλά και μόνο να περάσεις την ώρα σου. Σε θέλει εκεί, να μην χάσεις γραμμή, να ταραχτείς, να αναρωτηθείς, να θυμώσεις, να βρίσεις, να λογικευτείς, να γαληνέψεις και να καταλάβεις.
Να καταλάβεις πως όλοι έχουν δικαίωμα στην ζωή, στον έρωτα. Να καταλάβεις πως οι ρίζες μας είναι σημαντικές, πως δεν είναι τυχαίο από πού προερχόμαστε. Να καταλάβεις την ροή των πραγμάτων φυσικά, πως ό,τι σπέρνεις αυτό να περιμένεις να θερίσεις. Αυτά τα μαθήματα μου έδωσε αυτό το βιβλίο. Και γι'αυτό σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Καλή ανάγνωση!!
Αυτά είναι τα ερωτήματα που επιχειρεί να απαντήσει ο Κορτώ σ'αυτό το βιβλίο.Ζώντας ο ίδιος με μια μητέρα ψυχικά ασθενή, ξέρει από πρώτο χέρι πώς λειτουργεί μια οικογένεια που ο πιο κυρίαρχος άνθρωπος, εκείνος που πρέπει να κινεί τα πάντα, η μάνα είναι φορές που δεν μπορεί να κινήσει ούτε τον ίδιο της τον εαυτό. Και το μεταδίδει με τον πιο συνταρακτικό τρόπο!
Μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο, η βιογραφία της μητέρας του Αύγουστου ξεδιπλώνεται από το τέλος προς την αρχή. Ξεκινά απ'το θάνατο της και περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της όχι σαν απλός παρατηρητής αλλά εκ των έσω. Οικογένεια, γάμοι, παιδιά, συγγενείς, σχέσεις, νοσηρές πραγματικότητες της ίδιας της της ύπαρξης προσεγγίζονται από ένα παιδί που κουβαλά τα γεγονότα που σημάδεψαν την οικογένεια του και τον διαμόρφωσαν ως άνθρωπο. Ένα παιδί που προσπαθεί να καταλάβει τη γυναίκα που το γέννησε, να περπατήσει με τα παπούτσια της, να μιλήσει με τη φωνή της.
Το βιβλίο της Κατερίνας δεν είναι κουραστικό, δεν είναι επαναλαμβανόμενο, δεν είναι νωχελικό, απλά και μόνο να περάσεις την ώρα σου. Σε θέλει εκεί, να μην χάσεις γραμμή, να ταραχτείς, να αναρωτηθείς, να θυμώσεις, να βρίσεις, να λογικευτείς, να γαληνέψεις και να καταλάβεις.
Να καταλάβεις πως όλοι έχουν δικαίωμα στην ζωή, στον έρωτα. Να καταλάβεις πως οι ρίζες μας είναι σημαντικές, πως δεν είναι τυχαίο από πού προερχόμαστε. Να καταλάβεις την ροή των πραγμάτων φυσικά, πως ό,τι σπέρνεις αυτό να περιμένεις να θερίσεις. Αυτά τα μαθήματα μου έδωσε αυτό το βιβλίο. Και γι'αυτό σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Καλή ανάγνωση!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου