Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

2 βιβλία που μιλούν για τον έρωτα όπως κανένα άλλο...

Καλημέρα σε όλους.
  Χρόνια πολλά σε όσους γιόρταζαν χθες. Επηρεασμένη από τη χθεσινή μέρα αγάπης (αν και δεν είμαι τόσο ένθερμη υποστηρίκτρια), αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου δημοσίευση. Και ποια είναι καλύτερη αφορμή από τον έρωτα; Εκείνον που μας συνεπαίρνει, εκείνον που μας κάνει να χαμογελούμε;
   Απ'όσα ερωτικά μυθιστορήματα έχω διαβάσει στη ζωή μου, δύο με έχουν σημαδέψει.
Με έχουν μάθει για τί αξίζει να παλεύεις, για ποιον χρειάζεται να γίνεσαι καλύτερος, ποιος είναι ο έρωτας που λέμε αυθεντικό. Είναι από τα βιβλία που δεν μπορείς να αντισταθείς, απ'αυτά που σε παρασύρουν στη δίνη τους. Πάμε να τα δούμε; Εννοείται, σας τα συστήνω ανεπιφύλακτα.

Ζωή σαν λευκή νύχτα- Χριστίνα Σαββάκη, εκδ. Λιβάνη
"Φεύγει. Και πρέπει να φύγω κι εγώ. Για πάντα. Το όνειρο τελειώνει. Ο εφιάλτης ξαναρχίζει. Είμαι η Λευκή Θαλασσινού. Είμαι δεκαεπτά χρονών. Είμαι μόνη στην έναστρη νύχτα. Μόλις έχω κάνει έρωτα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Με τον άντρα της ζωής μου. Με τον άντρα μιας άλλης."
 " Η Λευκή ονειρευόταν. Η Μπλανς μόνο βιώνει. Η Λευκή έζησε και πέθανε για τον απόλυτο έρωτα. Η Μπλανς αναδύθηκε από τις στάχτες της Λευκής μόνο σαν σώμα, που ζει για να δοκιμάζει, για να συλλέγει εμπειρίες, για να γεύεται κάθε τι καινούριο και ακραίο..."

  Ακραίο που ενσαρκώνουν άντρες, φλερτάροντας μαζί της μα και με την καταστροφή. Ακραίο που ενσαρκώνει η ίδια προσπαθώντας να βρει τις ισορροπίες της. Όμως, γίνεται μέλλον χωρίς παρελθόν; 

Από τη Θάσο στο Παρίσι κι από τη γαλλική επαρχία πίσω στη Θάσο, σε μια πορεία που σημαδεύεται στο ξεκίνημα και στην ολοκλήρωση της από έναν ερωτικό χορό, παρακολουθούμε την πολυκύμαντη ζωή της Λευκής.

Η αναγέννηση μιας γυναίκας, οι πληγές του έρωτα, η καινούρια αρχή.
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

  Μια γυναίκα με δύο πρόσωπα. Μια γυναίκα που έχει ζήσει τον απόλυτο έρωτα. Έχει δοκιμάσει τα πάντα, οι καταστάσεις που βιώνει είναι ακραίες. Ταυτόχρονα, τα γεγονότα ζωντανεύουν στο μυαλό σου τόσο παραστατικά που ταυτίζεσαι και βιώνεις ό,τι βιώνει και 'κείνη. Η περιγραφή σε πρώτο πρόσωπο είναι συγκλονιστική. Η συγγραφέας κατορθώνει κάτι που πολλοί προσπάθησαν αλλά λίγοι κατάφεραν να εκφράσουν τόσο αριστοτεχνικά: να αποτυπώσει τόσο γλαφυρά τον απόλυτο έρωτα.

Πρόβα νυφικού- Ντόρα Γιαννακοπούλου, εκδ. Καστανιώτη
1939. "Εκείνος" - ο επικίνδυνος "Εκείνος"- προχωρούσε... προχωρούσε... Το '39 θα 'φερνε το '40. Αλλά στην επαρχιακή πόλη άλλα πράγματα, πολύ πιο ανήσυχα και ενδιαφέροντα, αφορούσαν κάποιες αστικές οικογένειες. Όλα έδειχναν τέλεια. Ακόμα και η πρόβα νυφικού. Κι όμως... Η "πέραν του κόσμου τούτου", όπως έλεγαν την Ευανθούλα, ήξερε πολύ περισσότερα απ'αυτά που φανέρωναν οι λιγοστές της κουβέντες... Ναι, όλα εξελίσσονταν υπέροχα για τους δικούς της, για την ίδια όμως την Αγγελική είχε έρθει η καταστροφή. Και η πρόβα νυφικού της έπρεπε να γίνει. Για να μην υποψιαστεί η οικογένεια, για να μην πληγωθεί η μητέρα. Αλλά αυτό ξεπερνούσε τις δυνάμεις της. Την υποκρισία δεν την άντεχε. Με τις καρφίτσες στον ποδόγυρο άρχισε να τρέχει. Ήθελε να ψάξει. Ήθελε να μάθει την αλήθεια όποια και να 'ταν... Έτσι ξεκίνησαν όλα, με τον επικίνδυνο "Εκείνον" πάνω από τα κεφάλια τους να προχωράει.... Να προχωράει...
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

  Στα χρόνια της Κατοχής όσα γίνονταν ενάντια στην ηθική παρέμεναν για πάντα κρυμμένα. Και ο έρωτας πρωτοστατούσε. Ανήθικος. Παράνομος. Μια κοπέλα που θέλει να αγαπηθεί. Ο λάθος άνθρωπος που συναντάει. Η ελληνική οικογένεια και τα στοιχεία που τη συνθέτουν παραμένουν αναλλοίωτα μέχρι και σήμερα. Η συνωμοσία που γίνεται καταπέλτης στις ζωές όλων. Ταυτόχρονα, λίγο πιο'κει, ένας άλλος έρωτας στήνει χορό.Έναν χορό που δεν κοιτάζει ηλικίες, δεν ζητάει ανταπόδοση, είναι ανιδιοτελής. Έναν χορό αυθεντικό.
  Η συγγραφέας μας περιγράφει τις πιο σκοτεινές σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας με μια ατμόσφαιρα που δε θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.

Αν έχετε διαβάσει κάποιο απ'αυτά τα βιβλία, τι εντυπώσεις σας άφησε; Ποιο άλλο βιβλίο έχετε να προτείνετε; Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το βιβλίο που μιλά για τον απόλυτο έρωτα; Περιμένω τα σχόλια σας.

   Μέχρι την επόμενη φορά,
 να αγαπάτε κάθε μέρα...
                                     


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου